درست 2سال بعد از یورو 2008، بازیکنان فرانسوی موفق شدند همان نتیجه را تکرار کنند؛ 3بازی، یک امتیاز، یک گل زده و رتبه آخر گروه! ثبات در کسب نتایج ضعیف، کارنامه‌ای است که بیش از همه پای فدراسیون فوتبال فرانسه نوشته می‌شود؛
چرا که 2سال قبل تصمیم گرفت دومنک را حفظ کند درحالی‌که همان زمان فدراسیون فوتبال ایتالیا دونادونی را بلافاصله پس از حذف در یک چهارم نهایی مقابل اسپانیا در ضربات پنالتی اخراج کرد.
بدین‌ترتیب عمر مربیگری دومنک در تیم ملی فرانسه به6 سال رسید که یک رکورد است. منتقدان او اما معتقدند که در این دوره نسبتا طولانی فوتبال فرانسه هیچ پیشرفتی نداشته و این پایان فاجعه‌بار، نتیجه اصرار بر یک اشتباه بزرگ است.
دومنک نه تنها عملکرد فنی قابل‌قبولی نداشت که با رفتار و گفتارش هم جنجال‌های زیادی به‌وجود آورد و آخرین آن پس از سوت پایان بازی مقابل آفریقای جنوبی اتفاق افتاد که حاضر نشد با پریرا، مربی میزبان دست بدهد. او در کنفرانس مطبوعاتی حاضر به توضیح رفتارش نشد ولی مشخص شد که ناراحتی او به خاطر اظهارنظر پریرا پس از قرعه کشی جام بود؛
وقتی مربی برزیلی مدعی شده بود فرانسه به خاطر هند جنجالی آنری لیاقت حضور در جام را ندارد. دومنک در آخرین مصاحبه مطبوعاتی‌اش به‌عنوان مربی فرانسه گفت: «برای همه هواداران‌مان که دوست داشتند رویایشان محقق شود، متأسفم. این حس غالب بازیکنان، کادر فنی و هواداران است.»
اما آنچه تلخی این ناکامی ورزشی را چند برابر می‌کند، رفتار بازیکنان فرانسوی است. تعطیل کردن تمرین تیم در فاصله 2روز مانده به بازی سرنوشت ساز مقابل آفریقای‌جنوبی حرکت بی‌سابقه‌ای بود که جایگاه این تیم پرسابقه را خدشه‌دار کرد. مطبوعات فرانسه مدعی شدند که بازتاب جهانی این ماجرا، فوتبال این کشور را به اسباب تمسخر دنیا تبدیل کرده است.
عاملان رسوایی
ملاقات باشلو، وزیر ورزش فرانسه با دومنک، اسکالت (رئیس فدراسیون) و او را یک روز قبل از مسابقه آخر، بیشتر یک حرکت دیپلماتیک بود تا وضعیت از چیزی که هست بدتر نشود و نمایش تیم در بازی آخر حداقل آبرومندانه باشد ولی با حذف رسمی فرانسه، قطعا روزهای سخت‌تری در انتظار بازیکنان است؛
همانطور که باشلو پس از بازی، نرمش یک روز قبل را نداشت و گفت که عاملان این رسوایی یعنی بازیکنان، مربیان و فدراسیون باید عواقب کارشان را ببینند: «جنجال به پایان رسید و حالا زمان واکنش است. قبل از بررسی آنچه اتفاق افتاده نمی‌توانم نظری بدهم. نخستین کار ما این است که اتفاقات قبل و حین جام جهانی را بررسی کنیم. امیدوارم همه بازیکنان بتوانند حرف‌شان رابزنند.»
پاتریس او را هم که یکی از کارگردانان ماجرای اعتصاب بود و به همین دلیل در بازی آخر روی نیمکت نشست، از مردم فرانسه عذر خواهی کرد و گفت که در بازگشت به فرانسه واقعیات را خواهد گفت اما بعید است این مصاحبه‌های احساسی هم بتواند بازیکنان شورشی را نجات بدهد.
رسانه‌های فرانسوی حملات تندی علیه بازیکنان داشتند و خواستار محرومیت آنها شده‌اند. بدین‌ترتیب لوران بلان، جانشین دومنک کار سختی برای ساختن تیم جدید دارد. او باید بین کنار گذاشتن بازیکنانی مثل ریبری، اورا و مالودا و مطیع ساختن آنها یکی را انتخاب کند.ژان پیر اسکالت، رئیس فدراسیون فوتبال فرانسه هم از انتقادات در امان نماند.
برای رسانه‌های فرانسوی، او بیشتر یک پیرمرد مهربان است تا یک مدیر مقتدر و همین شخصیت اوست که به بازیکنان اجازه داده چنین رفتاری داشته باشند. اسکالت اما پس از بازی گفت که حاضر به استعفا نیست و نمی‌خواهد کشتی در حال غرق شدن را ترک کند.
